Nasz Patron
Książę Józef Poniatowski

Książę Józef Antoni Poniatowski (1763-1813) był bratankiem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Naczelny wódz wojska polskiego w Księstwie Warszawskim, od 1813 roku marszałek Francji. Karierę wojskową rozpoczął w 1780 roku w armii austriackiej, gdzie dosłużył się stopnia pułkownika.

W 1789 roku po odejściu ze służby austriackiej wstąpił do wojska polskiego. Otrzymał stopień generała majora i stanowisko dowódcy gwardii pieszej koronnej. Wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej w 1792 roku, dowodząc wojskami koronnymi na Ukrainie, gdzie stoczył zwycięską bitwę pod Zieleńcami (18 czerwca).

Po przystąpieniu króla do Targowicy podał się do dymisji. W 1794 roku brał udział w powstaniu kościuszkowskim, dowodził dywizją broniącą Warszawy. Po upadku powstania przebywał na emigracji. W 1798 roku powrócił do kraju. Nie przyjął złożonej mu przez cara Aleksandra I propozycji służby w wojsku rosyjskim.

W 1806 roku po utworzeniu Księstwa Warszawskiego mianowany został ministrem wojny. W 1809 roku dowodził 16-tysięcznym wojskiem Księstwa w czasie wojny austriacko-polskiej, odnosząc taktyczny sukces nad 32-tysięcznym korpusem austriackim w bitwie pod Raszynem. Przeniósł działania wojenne na teren Galicji. Wojna zakończyła się pełnym sukcesem strony polskiej i przyłączeniem do Księstwa ziem zabranych przez Austrię w III rozbiorze oraz niewielkich terytoriów utraconych w I rozbiorze.

Dowodząc 5 korpusem wziął udział w kampanii moskiewskiej Napoleona I. Kontuzjowany w czasie walk o Moskwę powrócił do Warszawy, gdzie pracował nad odbudową polskich sił zbrojnych, na czele których wziął udział w walkach na terytorium Niemiec. Osłaniając odwrót wojsk francuskich po przegranej "bitwie narodów" pod Lipskiem (1813), wielokrotnie ranny utonął w Elsterze.